کاسل

حضرت یحیی(ع) به شیطان گفت: آیا شده است که لحظه ای بر من تسلط یابی؟
پاسخ داد: نه، ولی در تو خصلتی است که من دوست دارم و مایه تعجب من است.
یحیی(ع) گفت: آن چیست؟
گفت: تو آدم پرخوری هستی، پس هنگامی که غذا می‌خوری و افطار می‌کنی سنگین می‌شوی و همین امر باعث می‌شود که از نماز مستحبی و شب زنده‌داری باز بمانی.
یحیی(ع) گفت: من با خدا عهد می‌بندم که از این پس غذای سیر نخورم تا خدا را ملاقات کنم.
شیطان نیز گفت: من هم با خدا عهد می‌بندم که هرگز مسلمانی را نصیحت نکنم.
سپس شیطان خارج شد و بعد از این جریان به سوی او بازنگشت.

امالی طوسی، ص338
احادیث الطلاب، ح3228
مستدرک الوسائل، جلد16، ص216
قصص جزائری، ص397

از امام صادق(ع) نقل شده است : «هنگامی که خداوند تعالی به قائم اذن خروج دهد، بر فراز منبر رفته مردمان را به خود دعوت می‌نماید. ایشان آنان را به خدا قسم داده و به حق خود و اینکه در میان آنان بر اساس سنت و کردار رسول خدا(ص) رفتار نماید، فرا می‌خواند. پس خداوند جل جلاله جبرئیل(ع) را می‌فرستد تا آنکه نزد او رسیده بر حطیم فرود می‌آید و می‌گوید: به چه چیزی دعوت می‌کنی؟

قائم(ع) نیز به او خبر می‌دهد، پس جبرئیل می‌گوید: من اولین کسی هستم که با تو بیعت می‌کند، دست بگشا، و دست امام را مسح می‌کند. سیصد و بیش از ده مرد هم آمده و بیعت می‌کنند. ایشان در مکه می‌ماند تا آنکه ده هزار تن یاران کامل شوند و آنگاه رهسپار مدینه می‌شود.» (ارشاد/363)

همچنین تفسیر عیاشی از امام صادق(ع) روایت می کند: «همانا نخستین کسی که با قائم(ع) بیعت می‌کند جبرئیل است که به صورت پرنده‌ای سفید نزد او فرود آمده بیعت می‌کند. آنگاه یک پا را بر بیت‌الحرام و دیگری را بر بیت‌المقدس گذارده با صدایی رسا که همه خلایق آن را می‌شنوند ندا می‌دهد: أَتَی أَمْرُاللهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ، امر خدا فرا رسید پس در آن شتاب نکنید.»

از وسایل نقلیه خود همچون تابلویی متحرک در سطح شهر بهره برده و در گسترش فرهنگ مهدوی موثر باشید.
«هر خودرو، یک بنر مهدوی»

امام جعفر صادق علیه‏‌السلام فرمودند: چون خداوند مـؤمـن را از قـبرش درآورد تمثالى با او خارج شود که در جلو او راه مى‏رود و هرگاه مؤمن یکى از صحنه‏‌هاى هراس انگیز روز قیامت را ببیند آن تمثال به او گوید: نترس و غم به خود راه مده … مؤمن به او گوید … تو کیستى؟ تمثال گوید: من همان شادى و سُرورى هستم که به برادر مؤمنت رساندى.

متن حدیث:

قال الصادق علیه‌‏السلام: إذا بَعَثَ اللّه‏ُ المؤمنَ مِن قَبرِهِ خَرَجَ مَعهُ مِثالٌ یَقدُمُ أمامَهُ ، کُلَّما رَأى المؤمنُ هَوْلاً مِن أهوالِ یَومِ القِیامَهِ قالَ لَهُ المِثالُ : لا تَفزَعْ ولا تَحزَنْ … فیقولُ لَهُ المؤمنُ : … مَن أنتَ ؟ فیقولُ : أنا السُّرورُ الذی کُنتَ أدخَلتَ على أخیکَ المؤمِنِ.

 “اصول کافی، جلد 2، صفحه

تا حبّ علی و آل او یافته ایم

کام دل خویش مو به مو یافته ایم

وز دوستی علی و اولاد علی است

در هر دو جهان گر آبرو یافته ایم

میلاد با سعادت امام اول شیعیان حضرت علی ع مبارک باد

خدایا …

گاهی که دلم از این و آن و زمین و زمان می‌گیرد ،

نگاهم را به سوی تو و آسمـان می گیرم و آنـقـدر با تــو درد دل می کنـم تا کم کم چشم‌هایم با ابـرهای بارانیت همراهی می کنندو قلبم سبک می‌شود

آنوقــت تو می‌ آیی و تمام، فضای دلـم را پر می‌کنی و من دیگر آرام می‌شوم و احساس می کنم  

هیچ چیز نمی تواند مرا از پای دربیـاورد، چون تو را در قلبم دارم. . .

حضرت ابراهیم (ع) تا مهمان بر سر سفره اش نمی نشست غذا نمی خورد. 
یک روز پیرمردی را پیدا کرد و از او خواست که امروز بیا منزل من برویم و با هم غذا بخوریم.

پیرمرد دعوت ابراهیم را قبول کرد و به خانه آن حضرت آمد.
ابراهیم (ع) فرمود سفره گستردند و چون اول باید میزبان دست به طعام دراز کند، حضرت خلیل ، بسم الله الرحمن الرحیم گفت و دست به طعام برد، اما آن پیرمرد بدون این که نام خدا را ببرد شروع به خوردن طعام نمود.

ابراهیم فهمید که پیرمرد کافر است ، روی خود را ترش کرد ، یعنی اگر از اول می دانستم کافر هستی دعوتت نمی کردم. 
پیرمرد هم غذا نخورد ، بر شتر خود سوار شده و به مقصد خود روانه شد.

خطاب رسید: ای ابراهیم ! صد سال است او را با آن که کافر است رزق و روزی می دهم، تو یک لقمه نان از او دریغ داشتی؟

علامه حسن‌زاده آملی

 

رزق چیست؟

رزق کلمه ای است بسیار فراتر از آنچه مردم می دانند

*آیا میدانی نمازت رزقی است از سوی خداوند؟چه بسا خیلی از انسانها که نماز نمی خوانند

*اذکاری که صبح و شام می خوانی رزق است

*یا زمانی که خواب هستی و ناگهان،به تنهایی و بدون زنگ زدن ساعت بیدار می‌شوی و نماز میخوانی رزق است.چون بعضی‌ها بیدار نمی‌شوند

*زمانی که با مشکلی رو به رو می شوی خداوند صبری به تو میدهد که چشمانت را از آن بپوشی،این صبر رزق است.
*زمانی که در خانه لیوانی آب به دست پدرت میدهی این فرصت نیکی کردن رزق است

*گاهی اتفاق می افتد که در نماز حواست نباشد ناگهان به خود می آیی و نمازت را با خشوع می خوانی این تلنگر رزق است

*یکباره یاد امام زمانت می افتی وسلامی میدهی ودلت حسابی تنگ میشود.

*رزق واقعی این است.رزق خوبی ها،نه ماشین, نه درآمد،

اینها رزق مال است که خداوند به همه ی بندگانش میدهد،

اما رزق خوبیها را فقط به دوستدارانش میدهد

الهی رویم را نیکو کردی،
خویم را هم نیکو گردان

شهرستان نور که تا چند سال قبل سولده نامیده می شد . این شهر دارای دو منطقه سردسیری و گرمسیری با بلوکات بسیار است که مهمترین آنها بالاده نامیده می شود.

کاخ تمیشان

ادامه مطلب...