سلام دوست خوبم اين شعر توي نظرات يکي از وبلاگهام پست شده بود بنظرم جالب اومد:
باز شد شاه کليسا پدر روحاني
باز شد گوشه کاخ پدران مهماني

بابک از گور درآمد شده اينک اي دوست
پادشاهي که بود شهرت او زنجاني

بهر مانائي اين قوم ستم مي لرزد
باز در گور تن بابک و نعش ماني

کيست اين مهدي و بابک که نبيند در خواب
اين رفاه و عظمت پادشه ساساني

با تبسم دهنش پسته رفسنجان است
داد و بيداد از اين پسته رفسنجاني

سنگ هم باشد اگر خاک عمو خواهد خورد
به همين خوشمزگي و به همين آساني

خواب يک خاطره هر شب به وي الهام شود
خاطراتي که بود اکثر آن شيطاني

اينک از لفظ عدالت همگي مي ترسند
که رفاه است شعار شب بي ايماني