رضایت به گناهِ گنهکار و خاموشی در برابر گناه نیز از عوامل زمینه ساز اجتماعی گناه است و نقش به سزایی در پیدایش و استمرار گناه دارد.
خداوند به یهودیان زمان پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم که به پیامبر کُشی اجدادشان راضی بودند می فرماید، «شما قاتل هستید!» چنانکه این مطلب در آیه 183 آل عمران آمده است.
امام صادق علیه السّلام آنان را که در عصر ایشان به قتل امام حسین علیه السّلام در کربلا خشنود بودند قاتل معرفی کرد و با استناد به آیه مذکور فرمود: رضایت به قتل، انسان را در صف قاتلین قرار می دهد.1
در جریان کشتن ناقه ی صالح با اینکه قاتل یک نفر بود خداوند همه قوم ثمود را مشمول عذاب نمود و کشتن ناقه را به همه ی آنها نسبت داده و فرمود: «فَعَقَروها»2
امیرمؤمنان علی علیه السّلام در تبیین این موضوع می فرماید:
«ناقه ی صالح را یک نفر از پای درآورد اما خداوند همه ی آن قوم را مجازات کرد چرا که همه به آن راضی بودند.»
امیرمؤمنان علی علیه السّلام فرمودند:
«آنکس که به کار جمعیتی راضی باشد همچون کسی است که در کار آن قوم دخالت و شرکت دارد و آنکس که در کار باطل دخالت دارد و گناه می کند: یکی گناه عمل و یکی گناه رضایت به گناه.»3
رسول اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند:
«هرگاه گناهی در زمین پدیدار شود آنکس که در کنار گناه ناظر و حاضر است ولی از آن متنفر می باشد مانند کسی است که از آن گناه غایب است. و کسی که از گناه غایب (و دور) است ولی به آن خشنود و راضی است مانند کسی است که در انجام آن گناه حاضر و شریک است.»4
در بعضی از زیارتنامه ها از جمله در زیارت اربعین می خوانیم:
«خدا لعنت کند امتی را که جریان قتل تو را شنید و به آن راضی شد.»
منبع:
1. وسائل الشیعه، ج11، ص412 و 509.
2. سوره هود، آیه 65؛ سوره شعراء، آیه 157؛ سوره شمس، آیه 14.
3. نهج البلاغه، حکمت 154، وسائل الشیعه، ج11، ص411.
4. نهج الفصاحه، حدیث 223؛ وسائل الشیعه، ج11، ص410.
5. گناه شناسی، ص116، 117.
