ای عزیز مصطفی،ای پسر فاطمه زهرا،ای شهید کربلا،ای خون خدا!
بازهمه پرچم عزای تو را افراشته ایم و در سوگ تو سیه پوشیم. این پرچم عزا و لباس مشکی،ما را به یاد کربلا و عاشورا می اندازد،به یاد حماسه و شهادت،به یاد عدالت و شجاعت به یاد خدا و رسول،به یاد مدینه و کوفه و کربلا ،به یاد نماز و نیایش و اشک و قرآن و جهاد و امر به معروف و نهی از منکر و تولی و تبری.
تو برای تشنگان حقیقت،سیراب کنده جان و الهام بخش ایمانی ای حسین مظلوم!
هنوز هم در جان ما علقمه عطش جار ی است و ما تشنه فراتیم.
سینه های ما تکیه ای قدیمی است که با کتیبه های اشعار محتشم سیه پوش است در آن با کلید((یا حسین)) باز می شود و زمین با اشک و مژگان چشم،آب و جارو می شود.
عاشـــــــــــــورا هــر روز در کربــــــلـــــای دلمـــــــان اتفــــــــــاق می افـــــتــــــد. کوشش کنیم حــــســـــــیــن دل، به دست یزید نفس، تشنه لب شهید نشود...
