امام صادق علیه السلام فرمود:اِنَّ الدَّواوینَ یَومَ القیِامَةِ ثَلاثَةٌ: دیوانٌ فیهِ النِّعَمُ وَ دیوانٌ فیهِ الحَسَناتُ وَ دیوانٌ فیهِ السَّیِّئاتٌ ....
هر انسانى روز قیامت سه پرونده دارد .در یکى از پرونده ها نعمات و مواهب الهى که به انسان در طول زندگى داده شده ،ثبت و ضبط است و در پرونده دوم اعمال نیک وى ،و در پرونده سوم اعمال بدى که از او صادر شده است .
پرونده نعمتها را با پرونده نیکیها مقایسه مى کنند و اعمال نیک انسان در مقابل اینهمه نعمتهاى بى پایان الهى ناچیز است . پس نعمتها همه خوبیهاى انسان را فرا مى گیرد، و پرونده اعمال زشت انسان باقى مى ماند.
هنگامى که او را براى حسابرسى فرا مى خوانند در حالى که پرونده اى سنگین از گناه و معصیت به دست دارد، قرآن به بهترین صورت پیشاپیش او ظاهر مى شود و مى گوید: پروردگارا من قرآن هستم و این بنده مؤ من تو است که خودش را براى تلاوت من به زحمت انداخت و شبش را به خواندن قرآن سپرى کرد، در حالى که از شدت خستگى و خواب چشمانش بسته مى شد.
پس از او راضى باش و او را راضى کن ، چنانکه مرا راضى نمود. آنگاه خداى عزیز جبار او را مورد عنایت قرار مى دهد و رحمت و رضوان خود را شامل حال او مى گرداند. سپس به او گفته مى شود:
هذِه الجَنَّةُ مُباحَةٌ لَکَ فَاءقرَاء وَاصعَد فَاءِذا قَرَاءَ آیَةً صَعَدَ دَرَجَةً
این بهشت براى تو مباح شد .پس بخوان و بالا برو. آنگاه عبد عاصى به شفاعت قرآن مورد لطف قرار گیرد و هر آیه اى که تلاوت مى کند یک درجه بالا مى رود. همچنین روایت شده است :
ما مِن شَفیعٍ اَفضَلُ مَنزِلَةً عِندَ اللهِ یَومَ القِیامَةِ مِنَ القُرآنِ
هیچ شفاعت کننده اى از حیث قرب و منزلت نزد خدا در روز قیامت از قرآن برتر نیست .
