کاسل

در روایات است که خداوند دوستان اهل بیت را که گناه کارند در دنیا به انواع بلاها مبتلا می فرماید، تا قبل از مرگ پاک شده باشند، و اگر زیاد باشد به سختی جان دادن و اگر زیادتر باشد به سختی ها و شکنجه های برزخ تا وقتی که وارد محشر میشوند پاک بوده و اگر بر فرض آنقدر گناهکار باشد که تا آن وقت هم هنوز پاک نشده باشند به واسطه کثرت گناه به آتش دوزخ می روند و پس از پاکی بیرون خواهند آمد و در جهنم نمی ماند کسی که در قلب او ذره ای ایمان و محبت اهل بیت(ع) باشد و ماندن همیشگی در دوزخ مخصوص کفار و دشمنان اهل بیت است.

ضمنا این نکته هم یادآوری شود که کم یا زیاد ماندن در عذاب تابع شدت و ضعف محبت اهل بیت است. اگر محبت زیاد باشد زودتر به شفاعت خواهد رسید بلکه در حال احتضار به فریاد او خواهند رسید چنان که در حالات سید حمیری است.

منبع: گناهان کبیره،ج1،ص42.