تو بین منتظران هم
عزیز من چه غریبی!
عجیب تر آن که چه آسان
نبودنت شده عادت
چه بی خیال نشستیم
نه کوششی، نه توانی
فقط نشسته و گفتیم:
خدا کند که بیایی
وعجـــــــل فرجهم