کاسل

انسان دو دهان دارد؛ یکى گوش که دهان روح او است و دیگر دهان که دهان تن او است. این دو دهان خیلى محترم‏اند. انسان باید خیلى مواظب آنها باشد. یعنى باید صادرات و واردات این دهان‌ها را خیلى مراقب باشد.

آنهایى‏ که هرزه خوراک می‏شوند، هرزه کار شده و کسانى که هرزه شنو میشوند، هرزه گو می‌شوند. وقتى واردات انسان هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پلید و کثیف مى‏شود. یعنى قلم او هرزه و نوشته‏ هایش زهرآگین خواهدشد.

یکی از اهم مراقبات این است که انسان واردات و صادرات دهانش را مواظب باشد.
آن لقمه نانی را که به دهان می گذارد، اگر از روی حساب نباشد هرزه خوار می شود و انسان هرزه خوار هرزه گو می گردد.
آن دهانی که وارداتش آلوده است صادراتش هم آلوده است.

علامه حسن زاده (کتاب نکته های اخلاقی و عرفانی)