کاسل

ترجمه متن این پوستر به شرح زیر است:- هی داداش به نظر تو زندگی بعد از تولد وجود داره؟

- آیا تو به وجود مامان اعتقاد داری؟

- نه من به این چیزا اعتقادی ندارم؛ من یک ملحدم؛ مگه تا حالا مامانو دیدی؟

بانوی محجبه ای در یکی از سوپرمارکت‌های زنجیره‌ای در فرانسه خرید می‌کرد؛ خریدش که تموم شد برای پرداخت رفت پشت صندوق. صندق‌دار یک خانم بی‌حجاب و اصالتاً عرب بود.

صندوق‌دار نگاهی از روی تمسخر بهش انداخت و همینطور که داشت بارکد اجناس را می‌گرفت اجناس او را با حالتی متکبرانه به گوشه میز می‌انداخت. اما خانم باحجاب که روبنده بر چهره داشت خونسرد بود و چیزی نمی‌گفت و این باعث می‌شد صندوقدار بیشتر عصبانی بشه !

بالاخره صندوق‌دار طاقت نیاورد و گفت: «ما اینجا توی فرانسه خودمون هزار تا مشکل و بحران داریم این نقابی که تو روی صورتت داری یکی از همین مشکلاته که عاملش تو و امثال تو هستید! ما اینجا اومدیم برای زندگی و کار نه برای به نمایش گذاشتن دین و تاریخ! اگه می‌خوای دینت رو نمایش بدی یا روبنده به صورت بزنی برو به کشور خودت و هر جور می‌خوای زندگی کن!»

خانم محجبه اجناسی رو که خریده بود توی نایلون گذاشت، نگاهی به صندق‌دار کرد… روبنده را از چهره برداشت و در پاسخ خانم صندوق‌دار که از دیدن چهره? اروپایی و چشمان رنگین او جا خورده بود گفت: «من جد اندر جد فرانسوی هستم…این دین من است . اینجا وطنم…شما دینتون را فروختید و ما خریدیم.>

دیروز با حضور خانواده شهدای هسته ای از لوازم التحریر ایرانی روشنا حاوی تصاویر شهدا و مفاخر ایرانی و اسلامی رونمایی شد.

ذکر خدا، از یاد بردن هستی محدود خویش در رهگذر یاد اسمای الهی است و تداوم و استمرار آن زنگار گناهان را از روی دل می زداید؛ زیرا غفلت و فراموشی حق تعالی ، ساحت دل را مکدّر می کند.ذکر خداوند آثار و ثمرات اعجاب آور و باشکوهی دارد.

یکی از بهترین اذکار ذکر تسبیح (سبحان الله) است که احادیث مختلفی وجود دارند که برای گفتن ذکر «سبحان الله» به تنهایی ثواب‌هایی قرار داده شده است:

1. پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) فرمود: «هر که صد مرتبه سُبحانَ‏ اللَّه‏ بگوید، بهتر است از راندن صد شتر [که با خود به حج برد تا آنها را از براى خدا قربانی کند]».[1]

2. مردی از امام علی(علیه السلام) پرسید، اى ابو الحسن! تفسیر «سُبْحانَ‏ اللَّهِ‏» چیست؟ آن حضرت فرمود: «بزرگ‌داشتن عزّت و شکوه خداوند، بزرگ و پاک دانستن او از هر آلایشى که مشرکین به ساحت مقدّسش نسبت دهند، لذا هر وقت بنده‏اى این کلمه را بگوید همه فرشتگان‏ براى او طلب رحمت نمایند».[2]

3. امام باقر(علیه السلام) فرمود: «هر کس در مسجد خیف در منا صد مرتبه سبحان‏ اللَّه‏ بگوید خداوند تعالى ثواب آزاد کردن یک بنده، در نامه عمل او بنویسد».[3]

4. امام باقر(علیه السلام) به نقل از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: «هر کس که سبحان‏ اللَّه‏ بگوید، خداوند درختى در بهشت برایش مى‏کارد».[4]

5. یونس بن یعقوب نقل مى‏کند که به امام صادق(علیه السلام) عرض کردم: آیا کسى که صد بار ذکر «سبحان اللَّه» را بگوید در زُمره کسانى است که، «ذکر و یاد خدا را بسیار کنند؟!»[5] فرمود: «بلى».[6]

پاداش گوینده سبحان الله

امام صادق (علیه السلام) از پدر و جد بزرگوارش حضرت امام (علیه السلام) روایت مى کند: نبى اکرم (صلی الله علیه و آله) در پاسخ مسائلى که مردى یهودى از آن حضرت پرسیده بود، ضمن حدیث طویلى فرمود: آن گاه که بنده سبحان الله بگوید، آنچه پایین تر از عرش خداست با او سبحان الله مى گویند و به گوینده ده برابر پاداش آنها داده مى شود و چون الحمدلله گوید، خداوند نعمت دنیا را به او کرامت کند تا نعمتهاى آخرت را ببیند، و آن سخنى است که بهشتیان هنگام ورود به بهشت مى گویند و همه سخنها در دنیا قطع مى شود به جز الحمدلله که قطع نمى گردد و آیه کریمه (احزاب ، 44): درود بهشتیان در روزى که به دریافت و دیدار پاداش خدا نایل مى شوند، سلام است به همین حقیقت اشارت دارد.(7)

پاداش در بهشت

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: هر کس که سبحان الله العظیم و بحمده بگوید درخت خرمایى براى وى در بهشت کاشته مى شود.(8)

ترازوى اعمال

امیرالم?منین على(علیه‌السلام) مى‌فرماید: تسبیح و سبحان الله گفتن یک نیمه از ترازوى اعمال را پر کرده و الحمدلله گفتن ترازوى اعمال را سرشار مى‌سازد و الله اکبر گفتن فاصله میان آسمان و زمین را پر مى‌کند.(9)

ذکر پیامبر (صلی الله علیه و آله) قبل از رحلت

عایشه گفت: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پیش از رحلت این ذکر را بسیار مى فرمود: (خدایا) تو را تسبیح مى کنم و به ستایش و حمد تو مشغولم ، از تو آمرزش‍ مى طلبم و توبه مى کنم .(10)

پی نوشت ها:

[1]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفارى، على اکبر، آخوندى، محمد، ج 2، ص 505، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.

[2]. شیخ صدوق، معانی الأخبار، محقق و مصحح: غفارى، على اکبر، ص 9 – 10، دفتر انتشارات اسلامى، قم، چاپ اول، 1403ق.

[3]. شیخ حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج 5، ص 269 – 270، م?سسة آل البیت(علیه السلام)، قم، چاپ اول، 1409ق.

[4]. شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 11، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، 1406ق.

[5]. «ذَکرَ اللَّهَ کثِیراً»؛ احزاب، 21.

[6]. ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 12.

[7]تفسیر المیزان ، ج 10، ص 17.

[8]- کنز العمال ، ج 1، ص 459.

[9]- مکارم الاخلاق ، ص 309.

[10]- صحیح مسلم ، ج 1، ص 351.

منابع: کتاب ذکرهاى مستحبى ، م?لف :عباس عزیزى

لیمربه نقل از داراب‌ آنلاین، در بازدید جمعی از مسئولین شهرستان و دانشگاه علوم پزشکی شیراز از روستای محروم چاه گونی که این روزها میزبان جمعی از دانشجویان گروه های جهادی است، دختر بچه ای با حضور در جمع بازدید کنندگان نامه زیر را خطاب به مسئولین شهرستان استان و کشور قرائت کرد.

ادامه مطلب...

از جمله کارهایی که برای آنها ثواب و پاداش فراوان در نظرگرفته شده است جارو کردن مساجد، نظافت آنها و روشن کردن چراغ این اماکن مذهبی و عبادی است.

جارو کردن مسجد

در روایتی از رسول اکرم (ص) آمده است که ایشان فرموده‌اند: "کسی که مسجدی را جارو زند همانند این است که در 400 غزوه با پیامبر شرکت کرده، 400 حج کرده، 400 بنده آزاد کرده، و 400 روز روزه گرفته باشد1".

همچنین فرموده‌اند: " کسی که مسجدی را جارو بزند یا خوشبو کند نامه اعمالش را بدست راستش می‌دهند و روز قیامت از قبر برمی‌خیزد در حالی که بوی خوشی چون بوی «اِذخِر» می‌دهد2".

روشن کردن چراغ مسجد

در این باره نیز از رسول اکرم (ص) نقل شده است که فرموده‌اند: مَن اسرج فی مسجدٍ مِن مساجد الله سراجاً لم تزل الملائکة و حملة العرش یستغفرون له مادام فی ذلک المسجد ضوء مِن ذلک السّراج؛ کسی که مسجدی از مساجد خدا را روشن کند، تا مادامی که نوری از آن چراغ باقی است، ملائک و حاملین عرش برای او استغفار می‌کنند3".

فرش نمودن مساجد

علاوه بر موارد گفته شده پیامبر (ص) درباره? اجر و ثواب کسی که به فرش نمودن مسجدی اقدام نماید، طی روایتی می‌فرمایند: " کسی که در مسجد حصیری پهن کند، تا مادامی که چیزی از آن باقی است، 70 هزار فرشته بر آن نماز می‌خوانند (و او نیز از ثواب آن بهره می‌برد)4".

منابع روایات:

1- الرسالة العلیة، 62

2- همان

3- وسائل الشیعة، ج3:513

4- کنزالعمال، 20767؛ ره رستگاری، ج1:165

محمّد بن عجلان می گوید: فقر و ناداری به سراغم آمد به طوری که مقروض شدم، طلبکار فشار می آورد و به شدّت درخواست طلب خود می کرد و دوستی نداشتم که چاره ی امر مرا بنماید.

ناچار تصمیم گرفتم به نزد حسن بن زید که والی مدینه بود و با او آشنایی داشتم، بروم. چون روانه شدم در بین راه برخورد کردم به محمّد بن عبدالله بن محمّد باقر علیه السّلام، به من گفت: شنیده ام سخت به فقر و فاقه و قرض مبتلا شده ای، باید آن کسی باشی و امید به او داشته باشی که أقدَرُ الاَقدَرین و أکرَمُ الاَکرَمین باشد و آن خداوند است.

محمّد بن عبدالله بن محمّد باقر علیه السّلام گوید: همانا شنیدم از عموی بزرگوارم حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام که می فرمود:«خدای تعالی وحی فرمود به یکی از پیغمبران خود که به عزّت و جلالت و عظمت خود قسم قطع می کنم امید هر امیدوار به غیر خودم را و او را لباس خواری و مذلّت می پوشانم و از عطا و فضل و بخشش و درگاه خودم دور می کنم.

آیا به غیر من چشم دارد بنده ی من در رفع شدائد؟! و حال آنکه (دفع و رفع) همه ی شدائد و سختی ها در دست (قدرت) من است و آیا به غیر من امید دارد و درِ خانه ی غیر مرا می کوبد؟! و حال آنکه کلید همه ی درها در کف اختیار من است، همه ی درها بسته است به جز درِ رحمت من که همیشه گشوده است از برای هر که مرا بخواند.

پس کیست که در بلا به من امید داشته باشد و من او را به بلا واگذارم؟! آیا نمی بیند که من پیش از سؤال کردن عطا می کنم؟

پس اگر همه ی اهل آسمان ها و زمین به من امیدوار باشند و به هر یک از آنها آن قدر که امیدوارند بدهم، به قدر بال مگسی از مملکت من کم نمی شود. پس بدا به حال کسی که از من اعراض کند و رو بگرداند و از غیر من رفع حوائج و شدائد خود را بخواهد!

چنین گوید محمّد بن عجلان که گفتم بار دیگر تکرار کن این مطلب را که بیان نمودی؟ پس سه مرتبه تکرار کرد تا از حفظ کردم و با خود گفتم به خدا قسم از هیچ کسی سؤال نمی کنم و به خانه ی خود بازگشتم.

چند روزی نگذشته بود که خداوند نظر لطف فرمود و وسیله ی خیری برای من ساخت که قرض خود را ادا کردم و امور خانوادگی خود را اصلاح و مایحتاج آنها را خریداری نمودم، الحمدلله ربّ العالمین.1

منبع:
1. ارشاد القلوب، ج2، صص94-96.

هشتم شوال سال 1344 هجری قمری مصادف است با سالروز یک اتفاق تلخ در تاریخ بشریت، که دل هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد، در این روز قبرستان بقیع به عنوان مهم‌ترین قبرستان اسلام به دست وهابیون تخریب شد.


برای درک میزان دردناکی و شنیع بودن این اقدام باید توجه کرد که در کمتر کشوری به اندازه سرزمین حجاز، آثار مربوط به قرون نخستین اسلام وجود داشته است؛ چراکه زادگاه اصلی اسلام آن‌جاست و آثار گرانبهایی از پیشوایان اسلام در جای جای این سرزمین دیده می‌شود. ولی متأسفانه، متعصّبان خشک مغز وهّابی، بیشتر این آثار ارزشمند را به بهانه واهی آثار شرک، از میان برده‌اند و کمتر چیزی از این آثار پرارزش باقی مانده است. نمونه بارز آن، قبرستان بقیع است. این قبرستان، مهم‌ترین قبرستان در اسلام است که بخش مهمی از تاریخ اسلام را در خود جای داده و کتاب بزرگ و گویایی از تاریخ مسلمانان به شمار می‌آید.


وضعیت بقیع قبل از تخریب


پس از تسلط وهابیون بر مدینه آن‌ها ضمن تخریب قبور، آثاری که بر روی قبور قرار داشت را نیز از بین بردند. در جریان این واقعه بارگاه امام حسن مجتبی (ع)، امام سجاد (ع)، امام محمدباقر (ع) و امام جعفر صادق(ع) ویران شد. آنان اضافه بر قبور مطهر ائمه معصومین (ع)، دیگر قبور را هم تخریب کردند که عبارتند از: قبر منسوب به فاطمه زهرا (س)، عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پیامبر اسلام، قبر مطهر فاطمه بنت‌اسد (ع) مادر امیرالمومنین (ع)، قبر مطهر حضرت ام‌البنین (ع)، قبرعباس عموی پیامبر، ابراهیم پسر پیامبر (ع)، قبر اسماعیل فرزند حضرت صادق (ع)، قبر دختر خواندگان پیامبر (ع)، قبر حلیمه سعدیه مرضعه پیامبر (ع) و قبور شهدای زمان پیامبر (ع).


نخستین تخریب قبور ائمه بقیع

نخستین تخریب قبور مطهر ائمه‌ بقیع به دست وهابیون سعودی در سال 1220 هجری یعنی زمان سقوط دولت اول سعودی‌ها توسط حکومت عثمانی روی‌ داد، پس از این واقعه‌ تاریخی - اسلامی با سرمایه‌گذاری مسلمانان شیعه و به‌ کار بردن امکانات ویژه‌ای، مراقد تخریب‌ شده به زیباترین شکل بازسازی‌ شد و با ساخت گنبد و مسجد، بقیع به یکی از زیباترین مراقد زیارتی و در واقع مکان زیارتی - سیاحتی مسلمانان تبدیل‌ شد.


دومین تخریب بقیع


دومین و در واقع دردناک‌ترین حادثه تاریخی - اسلامی معاصر به هشتم شوال سال 1344 و پس از روی‌ کار آمدن سومین حکومت وهابی عربستان مربوط ‌می‌شود؛ سالی که وهابیون به فتوای سران خود مبنی بر اهانت و تحقیر مقدسات شیعه، مراقد مطهر ائمه و اهل‌بیت ‌پیامبر(ص) را مورد دومین هجوم وحشیانه‌ خود قرار دادند و بقیع را به مقبره‌ای ویران‌ شده و در واقع مهجور و ناشناخته تبدیل‌ کردند.


تخریب قبور در مکه، مدینه، جده و کربلا


وهابیون در سال 1343 هجری قمری در مکه گنبدهای قبر حضرت عبدالمطلب (ع)، ابی‌طالب (ع)، خدیجه (ع) و زادگاه پیامبر (ع) و فاطمه زهرا (ع) و "خیزران" عبادتگاه سری پیامبر (ع) را با خاک یکسان کردند و در جده نیز قبر "حوا" و دیگر قبور را تخریب کردند. در مدینه نیز گنبد منور نبوی را به توپ بستند، ولی از ترس مسلمانان، قبر شریف نبوی را تخریب نکردند آن‌ها همچنین در شوال 1343 با تخریب قبور مطهر ائمه بقیع (ع) اشیاء نفیس و با ارزش آن قبور مطهر را به یغما بردند و قبر حضرت حمزه (ع) و شهدای احد را با خاک یکسان و گنبد و مرقد حضرت عبدالله و آمنه پدر و مادر پیامبر (ع) و دیگر قبور را هم خراب کردند.


وهابیون متعصب در همان سال به کربلای معلی حمله کردند و ضریح مطهرحضرت امام حسین(ع) را کندند و جواهرات و اشیاء نفیس حرم مطهر را که اکثرا از هدایای سلاطین و بسیار ارزشمند و گرانبها بود، غارت کردند و قریب به 7000 نفر از علما، فضلا و سادات و مردم را کشتند. سپس به سمت نجف رفتند که موفق به غارت نشدند و شکست خورده برگشتند.

شعر از :آیت الله صافی گلپایگانی

خوش آن نسیم که مى آید از کنار بقیع                        خوشا هواى روان بخش و مُشکبار بقیع

فرشتگان ز زمین مى برند سوى بهشت                       براى غالیه‌ی حوریان غبار بقیع

اگر که طور تجلّى ز صدق مى طلبى                             بیا به گلشن روحانى دیار بقیع

دریغ و درد که از ظلم دشمنان خدا                               خراب شد همه آثار بى شمار بقیع

ایا که غیرت دین دارى و ولایت آل                                 ببار خون، عوض اشک در کنار بقیع

خراب کرد ستم، مشهد چهار امام                                کز آن شرف به سما یافت خاکسار بقیع

نخست مرقد سبط نبى امام حسن                              بزرگ محور اعزاز و افتخار بقیع

مزار حضرت سجاد، اسوه عبّاد                                     امین اعظم حق، رکن استوار بقیع

مزار حضرت باقر، عزیز پیغمبر                                       که بر فزوده به اجلال و اشتهار بقیع

مزار حضرت صادق رییس مذهب و دین                           جهان علم و عمل، نور کردگار بقیع

قبور منهدم دیگر از تبار رسول                                       فزوده است بر اوضاع رنج بار بقیع

زظلم فرقه وهّابیان ناکس دون                                      بیا ببین که خزان گشته نوبهار بقیع

سعودیان عمیل یهود و صهیونیسم                                ز ظلم، هتک نمودند اعتبار بقیع

قبور آل پیمبر، خراب و ویران است                                   فرشتگان همگان اند سوگوار بقیع

در این مصائب عظمى ولىّ عصر بوَد                                شکسته خاطر و محزون و داغدار بقیع

کند ظهور و جهان پر کند ز دانش و داد                             زند به ریشه خصم ستم شعار بقیع

   قیام باید و مردانگىّ و همّت و عزم                              که بر طرف کند این وضع ناگوار بقیع

وگرنه تا نشود قطع دست استعمار                               جهان شیعه بود زار و دل فکار بقیع

حرامیان به حرم تا که حاکم اند روا ست                         که مسلمین همه باشند شرمسار بقیع

سلام بى حد و بسیار بر پیمبر و آل                             درود وافر و بى انتها نثار بقیع

ز یاد مرقد ویران اولیاى خدا                                      همیشه «لطفى صافى» است بى قرار بقیع

رسیدن به آمرزش الهی از آن مقاماتی است که همه طمع آن را دارند. یکی از راه‌های رسیدن به این مقام، استغفار دائمی است. اما حداقل برای همه چنین کاری ساده نیست.

اصلاً ساده نیست که بتوانیم صبح و شام، در بیداری و خواب و به طور کلی در تمامی لحظات به استغفار بپردازیم.

امــــا...

همه تا حدودی از فضیلت ذکر صلوات بر پیامبر و اهل بیت ایشان (علیهم السلام) آگاهیم. اما آیا می‌دانستید که نوشتن صلوات هم دارای ارزش بسیاری است؟

 پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:

 مَنْ صَلّی عَلَیَّ فی کتابٍ، لَمْ تَزَل الملائِکَةُ تَستَغفِرُ لَه مادامَ اسمِی فی ذلکَ الکتابِ.

 کسی که در نوشته‌ای صلوات بر من را بنویسد، تا زمانی که نام من در آن نوشته باشد فرشتگان برای او استغفار می‌کنند.

 پس دست به کار شوید. تنها یک قلم لازم است و تکه‌ای کاغذ و ذره‌ای ایمان...

منبع: مستدرک سفینة البحار، ج6، ص 369.